Μονόκερος: το άτι της αγνότητας... Τι ήταν όμως πραγματικά;

Σαν παιδιά παίζαμε με σπαθιά και ασπίδες, πολεμούσαμε δράκους και τέρατα, πολλές φορές καβάλα σε ένα άλογο. Πότε απλό, πότε φτερωτό, πότε με ένα κέρατο!

Πως όμως γεννήθηκε ο μονόκερος; Τι συμβολίζει; Ας τον αποκωδικοποιήσουμε λοιπόν...

... και ας αρχίσουμε από την εμφάνιση του!

Όλοι μας φανταζόμαστε ένα άσπρο άλογο με ένα στριφτό – συνήθως – κέρατο στο μέτωπο! Άλλα ήταν πάντα έτσι;

Οι πρώτες περιγραφές του μονόκερου αναφέρονται από τον Κτησία. Περιγράφεται να έχει λευκό σώμα ονάγρου (αγριογάιδαρου), πορφυρό (κόκκινο) κεφάλι, μπλε μάτια και ένα μετωπιαίο κέρατο λευκό στη βάση και κόκκινο στην κορυφή.

Ο Οππιανός τον περιέγραφε με τρία κέρατα, και οι ταξιδευτές του 15ου αιώνα με σώμα αλόγου, πόδια ελέφαντα και ουρά γουρουνιού!

Κοινό στοιχείο σε όλες αυτές τις περιγραφές είναι το κέρατο στο μέτωπο!!

Πάντα του προσέδιδαν και διάφορες ιδιότητες. Μπορούσε να τρέξει πιο γρήγορα και από τον άνεμο, τον χαρακτήριζε η άγρια φύση του και ήταν ιδιαίτερα βάρβαρο σαν ζώο, ακριβώς λόγω της φύσης του!!


Οι εχθροί του ήταν κυρίως οι ελέφαντες και οι δράκοι, και στις συντροφιές του κύριο λόγο είχαν τα πετούμενα του ουρανού!

Στο κέρατο του μονόκερου προσέδιναν διάφορες μαγικές ιδιότητες. Κυρίως προστασία / ανοσία από κάθε είδους δηλητήριο!! Επίσης ήταν και πολύτιμο αντικείμενο για να το έχει κάποιος.

Και αυτός ήταν και ο λόγος που οργάνωναν κυνήγια μονόκερων!

Για να πιάσουν λοιπόν έναν μονόκερο έπρεπε να ακολουθήσουν συγκεκριμένη τακτική, μιας και σε μάχη «σώμα με σώμα» δύσκολα θα έβγαιναν νικητές!

Έπρεπε λοιπόν να τον δελεάσουν με κάποιο τρόπο ώστε να είναι ήρεμος για να τον αιφνιδιάσουν!

Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούσαν μία παρθένα ως δόλωμα. Η εν λόγω κοπέλα καθόταν και έλυνε τον κορσέ της, και ξεγύμνωνε το ένα της στήθος.

Τότε ερχόταν ο μονόκερος και ακουμπούσε στα πόδια της το κεφάλι του, ήρεμος και γαλήνιος. Εκείνη τη στιγμή οι κυνηγοί έκαναν την κίνηση τους!

Σε περίπτωση όμως που η κοπέλα δεν ήταν παρθένα, τότε ο μονόκερος το καταλάβαινε και την κομμάτιαζε!

Επίσης, οι μόνοι στους οποίους επέτρεπε να τον καβαλικεύουν ήταν οι «άγριοι» άνθρωποι, γυμνοί και μαλλιαροί, πράγμα που έδινε έμφαση στη δικιά του άγρια φύση!

Σαν σύμβολο αντιπροσωπεύει την αγνότητα λόγω του λευκού του χρώματος. Επίσης έχει συνδεθεί και με τον εξαϋλωμένο έρωτα, τον χωρίς σαρκικές απολαύσεις, τον ιδανικό.



Για τους αλχημιστές μάλιστα συμβόλιζε την απόλυτη αγνότητα! Στην σύγχρονη εικονογραφία έχει μεταβληθεί σε ένα ευρύτερο φαλλικό σύμβολο του έρωτα, εξ’ αιτίας του κέρατου που έχει στο μέτωπο!

Τέλος, για χρόνια οι ζωολόγοι προσπαθούν να συνδέσουν την έμπνευση της δημιουργίας του με κάποιο υπαρκτό ζώο.

Πιο κοντά σε αυτή την άποψη θεωρούν τον... ρινόκερο!!

Διαβάστε στη συνέχεια Γιατί χτίστηκε το Στόουνχετζ και από ποιόν;