Πως είναι να ζεις στη ξενιτιά;

Είμαι 19 δεν ξέρεις πόσο άσχημα νιώθω που είμαι εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Γερμανία στο Μόναχο, δεν ξέρω τι να κάνω να μείνω η να φύγω??? είμαι πολύ χάλια μου έρχεται να βάλω τα κλάματα συνεχώς!!

Αν έχεις τη δυνατότητα δοκίμασε, πιθανόν να είναι καλύτερα, αν και στην Ελλάδα ο κόσμος έχει ίσως πιο σοβαρά προβλήματα.

Αλλιώς κάνε τον δικό σου αγώνα να βελτιώσεις τη ζωή σου στη Γερμανία. Ξεκίνα κάποια απασχόληση που έχει κι άλλα άτομα (πχ χορό), κάνε γνωριμίες, ασχολήσου με τον εαυτό σου, γυμνάσου, προσπάθησε να τα φτιάξεις τα πράγματα.

Η μοναξιά είναι το χειρότερο όταν βρίσκεσαι στην ξενιτιά. Όσους γνωρίζεις βρίσκονται στην Ελλάδα και αυτοί που γνωρίζεις στο εξωτερικό δύσκολα γεμίζουν την ψυχή σου.

Μπαίνεις σε μία συνήθεια με τις ασχολίες αλλά τελικά μπαίνεις και στον πάγο. Μόνο όταν έρχομαι Ελλάδα βλέπω όλοι να προχωράνε τη ζωή τους έστω και με πεντακόσια ευρώ η οικογένεια και ας μην δουλεύει και ο άντρας. Αλλά δεν το σηκώνουν ρούπι για εξωτερικό.
Μου λένε πως τους είναι σημαντικότερο να είναι όλοι μαζί και ας βάζουν λεφτά δύο οικογένειες για να συντηρηθεί μία τρίτη. Αρκεί να είναι μαζί στο περιβάλλον τους.

Κάθε φορά που έρχομαι Ελλάδα για διακοπές δεν θέλω να φύγω. Νιώθω όμορφα στον τόπο μου. Με φωνές ελληνικές να χαιρετάνε ο ένας τον άλλον. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω στην λήθη. Βλέπω τους ανθρώπους μου να γερνάνε.

Σάμπως πλουτίζουμε στο εξωτερικό ? Με το ζόρι να πληρώνουμε ενοίκιο και να φάμε κάτι και κάποιες φορές μας στέλνουν λεφτά κιόλας όταν κάτι πρέπει να πληρωθεί σε μεγάλο ποσό χωρίς δόσεις.

Η ξενιτιά είναι άσχημη, όπως λέει το άρθρο, η καρδιά επιθυμεί αλλά το μυαλό έχει μία επιλογή. Να κάτσω Ελλάδα άνεργος ή κακοπληρωμένος αλλά πιο ευτυχισμένος ?

Κάποιοι φίλοι χώρισαν κιόλας όταν τα μάζεψαν να πάνε εξωτερικό. Οι γυναίκες δεν άντεξαν να μην βλέπουν το περιβάλλον τους, τον περίγυρό τους, τα αδέρφια τους και τους φίλους τους. Ένας άντρας τι να σου κάνει, εκτός και αν είναι ο μεγάλος ο έρωτας που σε συμπληρώνει όλα τα κενά.

Και τι να αντέξεις όταν πρέπει να μάθεις μία γλώσσα όπως τα Γερμανικά σε πιο προχωρημένη ηλικία ? Όταν δεν μπορείς να κάνεις παρέες εκτός και αν μιλήσεις στα Αγγλικά με άλλους μετανάστες ?

Βαρέθηκα την ίδια συζήτηση, ξέρεις Γερμανικά? Ποιο επίπεδο είσαι ? Που νοικιάζεις, Που δουλεύεις ? Πόσο καιρό είσαι εδώ ?
Και τόσο δύσκολο είναι να βρεις ένα καλό άτομο για ζήσεις μαζί του. Το παπούτσι από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένο είναι σοφό.

Όταν πας να κάνεις γνωριμίες είναι άνοστες, έχουν πάντα το πάνω περιεχόμενο, και παρόλο τον κόσμο που έχεις γύρω σου έχεις ένα θλιμμένο ύφος και προσπαθείς να χαρείς με χαζομάρες.

Από την άλλη αποφεύγω την κοινότητα την Ελληνική διότι είναι λες και μαζεύτηκε η χειρότερη ανθρωπιά της Ελλάδας και είπαν να μεταναστεύσουν. Τέτοια αίσθηση βγάζει.

Αλλά ναι με πειράζει και ζηλεύω αυτούς που κάθονται στην Ελλάδα και χαίρονται τη ζωή τους έστω και με 500 ευρώ το μήνα όλοι μαζί. Διότι είμαι ήδη 4 χρόνια Γερμανία και δεν σταθεροποιήθηκα ακόμα. Για να μην νομίζουν πως η επιτυχία έρχεται με το που πατάει το πόδι του κάποιος εκεί πάνω.

Καλή τύχη σε όλους.

Μεγάλες αλήθειες, έχεις πολύ δίκιο σε όλα.
Κουράγιο και καλή δύναμη.

Eεε... οχι καμια σχεση... υπαρχει περιπτωση να παω εξωτερικο και ανυπομονω τοσο πολυ που οταν το σκεφτομαι νιωθω πιο χαρουμενη απο ποτε! Δεν με πειραζει που μπορει να ειμαι μονη, το εχω ζησει το εχω παλεψει με ψευτικους φιλους κι αυτα... αλλα για καποιον λογο ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ! (Κι ετσι κι αλλιως μονο 3-4 χρονια θα μαι εξωτερικο οποτε θα γυρισω, γιατι να στενοχωρηθω, οτι να ναι)

Ευχαριστω!

Υ.Σ. Ειμαι 13 χρονων :)

Φίλε Σπύρο, καταλαβαίνω τον καημό σου. Κουράγιο όμως, έχεις πολύ μέλλον στη ζωή και στο χέρι σου είναι να τ καταφερεις.Στην πορεία θα δεις , ότι οι καταστάσεις που τώρα σε στενοχωρουν,θα εξαλειφθούν.
Ζω έξι χρόνια στη Σουηδία και αυτά που περιγράφει ο Ένας, τα γνωρίζω μιας και τα ζω. Όμως αυτό που πραγματικά αγαπάμε- η πατρίδα μας εν προκειμένω- δεν μας κάνει πάντα ευτυχισμένους. Υπομονή λοιπόν παλικάρια και η ζωή δεν παύει να έχει τις χαρές της. Άλλωστε φθηνά αεροπορικά εισιτήρια βρίσκονται.

Είναι φυσιολογικό να μην περνάτε καλά εφόσον λέτε για Γερμανία. Ζω πέντε χρόνια στις ΗΠΑ και σας διαβεβαιώνω πως είμαι μια χαρά.

Πολύ μιζέρια το άρθρο καθώς και τα σχόλια από κάτω! Έλεος! Αν δεν σας αρέσει γυρίστε πίσω! 5 χρόνια Σκοτία περνάω σούπερ, δεν έχω τίποτα αρνητικό να βρω! Δεν γυρίζω πίσω ποτέ και με τίποτα. Έλεος με την μιζέρια όλοι οι Έλληνάρες του εξωτερικού!!

Ο καθένας έχει τη δική του οπτική και βιώνει την ξενιτιά διαφορετικά. Οπότε ίσως είναι άδικο να κρίνουμε τους άλλους με βάση τα δικά μας βιώματα.

Να σας πω την δικη μου ιστορια,Δημητρη δεν ξερεις τι περναει ο καθενας και πως βιωνει την ξενιτια ο καθε χαρακτηρας ευκολα τα λογια, με τον συζυγο ειμαστε αμερικη εχει αμερικανικη υπηκοοτητα και καλη δουλεια και δουλευω και εγω απο λεφτα μπολικα δεν μας λειπει τπτ απολυτως αλλα υπαρχει αυτο το καταραμενο κενο που ολοι ειναι στην πατριδα και εσυ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕΣ να φυγεις γιατι δεν ειχες ουτε τα απαραιτητα για να ζησεις δυσκολη πολυ η ξενιτια αλλα ειπαμε μας αναγκασαν να φυγουμε

Μετά από αρκετούτσικο καιρό ξαναγράφω. Είμαι ακόμα Γερμανία με καλύτερη δουλειά και χρήματα. (προς το παρών) αλλά δυστυχώς υπάρχουν κύματα μοναξιάς που με χτυπάνε ακόμα περισσότερο όταν επισκέπτομαι την Ελλάδα. Εδώ ο κόσμος ειναι πάντα μαζί. Σε μεγάλη πόλη ζω και νομίζεις σε χωριό μένεις καθώς βλέπεις τόσους ανθρώπους να χαιρετάνε ο ένας τον άλλον και να γνωρίζονται. Είναι μεγάλο το ρίσκο να γυρίσει κάποιος πίσω χωρίς προοπτικές για δουλειά. Ο λόγος πάντως που μένουμε όλοι στο εξωτερικό είναι επειδή ελπίζουμε.
Η ζήλια όμως όταν έρχομαι Ελλάδα και βλέπω τους κατοίκους το πώς ζουν εδώ με τόσες φιλίες και γνωριμίες. Και η απάντηση είναι ”προσπαθουμε”.

Θέλουν να πουν στην πραγματικότητα πως προσπαθούν να μην πάνε εξωτερικό, όχι πως προσπαθούν να συντηρηθούν.
Φαντάσου το μανίκι να πρέπει να μείνουν σε μια γειτονιά του εξωτερικού στη μέση του πουθενά, να πρέπει να αγοράζουν έπιπλα και λοιπά. Όλα φθηνά από το ΙΚΕΑ σε κάπως παλιά και μικρά διαμερίσματα και να ανοίξουν την πόρτα να βγουν για βόλτα και να μην ξέρουν κανέναν και να βλέπουν από παντού κουλτούρες και εθνικότητες. Για πότε ξεκινάει η κλάψα της γυναίκας να φύγουν πίσω Ελλάδα.... Και θα έχει και δίκιο. Δεν μπορείς να βασίσεις όλη σου την ευτυχία σε ένα άτομο. Είναι πολύ βαρύ και στρεσογονο για τον άλλον αυτό. Η ευτυχία δίνεται από παντού. Από το σπίτι, την γειτονιά, τις σχέσεις των γειτόνων, η αγορά, συγγενείς.
Δηλαδή το σύνολο της κοινωνιας.

Στο εξωτερικό όμως δεν το έχεις αυτό γιατί οι άνθρωποι ζουν σε καραντίνα λόγω εθνικοτήτων.

Τι να μιλάμε τώρα. Ξέρω περιπτώσεις που μόνο ο άντρας πάει έξω για να βρει δουλειά να ξεπληρώσουν εξοδα αλλά η γυναίκα μένει Ελλάδα γιατί δεν αντέχει την ξενιτιά. ”Μόνο νεκρή θα πάω εγώ Γερμανία” λέει μια γειτόνισσα εδώ. Και δίκιο έχει για ένα κάρο λόγους. Όχι θα αφήσει το περιβάλλον που ζούσε χρόνια για να γίνει μια άγνωστη ξένη μεξαξύ αγνώστων.

Τους βλέπω πάντως όλους πολύ απροβλημάτιστους στην Ελλάδα. Το πρόβλημα και ο μπελάς στο κεφάλι τους είναι όταν υπάρχει σκέψη για εξωτερικό.
Και ακούς την ίδια απάντηση ”Α πα πα, δεν είμαστε για εξωτερικά, και με 700 ζούμε και βγαίνουμε και το αμάξι μας και τις διακοπές στην Χαλκιδική ανάμεσα στους δικούς μας ανθρώπους και της κοινότητας μας, όλοι μαζί.”


Ενας Τούρκος φίλος μου στην Γερμανία που είχε την ίδια κακοτυχία να φύγει και αυτός εξωτερικό, μου λέει ήδη μαζεύει χρήματα να φύγει πίσω στην Τουρκία. Ο κόσμος δεν συγκρίνεται αλλά ούτε και η κοινωνία. Τον χτύπησε η μονοτονία στο κεφάλι και έχει και δυο παιδιά (δυστυχώς με Γερμανίδα όπως ο ίδιος εξηγεί.)

Είχα πάει και Αμερική και Καναδά να ζήσω , τα ίδια πάπαλα και χειρότερα λόγω απόστασης και εισιτηρίων. Απλά για εμάς τους Έλληνες δεν είχαμε πρόβλημα με την γλώσσα γιατί τα αγγλικά είναι πανεύκολα και τα μιλάμε ανετότατα. Καλύτερα και από τους ινδο/κινεζους που γεννήθηκαν εκεί.

Όσο και το εισιτήριο της Ryan air να κοστίζει 20 ευρώ για να πάω Ελλάδα, όσες φορές και να πάω Ελλάδα, πάλι ξέρω πως η κατοικία μου είναι Γερμανία.

Τα γράφω όλα αυτά μπας και τύχει να τα διαβάσει κάποιος που αποφάσισε να φύγει έξω, ώστε να το καλοσκεφτεί και σώσει και χρόνο.
Άντε να δούμε.