Γιατί σε κάποιους ανθρώπους αρέσουν οι ταινίες τρόμου;!

Ερευνητές που κάνανε μελέτες επάνω στο συγκεκριμένο θέμα, καταλήξανε σε 2 συμπεράσματα στο ερώτημα γιατί σε κάποιους ανθρώπους αρέσει να βλέπουν ταινίες τρόμου:

1) το άτομο στην πραγματικότητα δεν τις φοβάται ακριβώς, απλά ενθουσιάζεται - "εκστασιάζεται" με τις σκηνές τρόμου και τις βλέπει για να ζήσει αυτό το συναίσθημα,

και

2) το άτομο βιώνει φόβο εκ του ασφαλούς, ξέροντας ότι δεν κινδυνεύει ο ίδιος στην πραγματικότητα και αναμένει "στιγμές ανακούφισης" πχ προς το τέλος.
Έτσι, τις βλέπει για να για να βιώσει μία άσχημη κατάσταση, και έπειτα να χαρεί με το happy end! Δηλαδή τον ευχαριστεί το συναίσθημα προς το τέλος, που πολλές φορές είναι καλό, "κουφό", παίρνει εκδίκηση το θύμα, καταφέρνει και γλυτώνει το θύμα, κλπ

Όμως αυτές οι δύο θεωρίες άρχισαν να καταρρίπτονται από μία πιο πρόσφατη έρευνα που έκαναν οι Eduardo Andrade (University of California, Berkeley) και Joel B. Cohen (University of Florida).

Τι ανακάλυψαν;

Ανακάλυψαν πως πολύ απλά ο άνθρωπος, αν και του αρέσουν τα ευχάριστα συναισθήματα, του αρέσουν μερικές φορές και τα δυσάρεστα συναισθήματα!!

Πιο συγκεκριμένα, αρέσκεται περισσότερο στο να έχει ανάμικτα συναισθήματα, παρά μόνο ευχάριστα συναισθήματα.

Για παράδειγμα δεν αρέσκεται μόνο στην "ανακούφιση" που θα νιώσει στο τέλος, αλλά αρέσκεται και στις σκηνές τρόμου που τον κάνουν "δυστυχισμένο", τον εκνευρίζουν, τον κάνουν να νιώθει θλιμμένος. Και σε συνδυασμό πάντα, με τα ευχάριστα συναισθήματα που θα νιώσει στο τέλος.


Αυτός ο συνδυασμός είναι που κάνει έναν άνθρωπο να νιώθει ακόμα καλύτερα και να αγαπάει τις ταινίες τρόμου, παρά μόνο τα ευχάριστα συναισθήματα.

Και αυτό αν παρατηρήσετε, δεν συμβαίνει μόνο στις ταινίες τρόμου, αλλά και σε όλες τις ταινίες, με διάφορες παραλλαγές (ανάλογα με τον τύπο της κάθε ταινίας).

Μας πασσάρουν "πίκρα", στενοχώρια, εκνευρισμό και έπειτα χαρά, ευτυχία, happy end, μιας και ο συνδυασμός καί των δύο άκρων, είναι που κάνει έναν άνθρωπο να νιώθει συναισθηματικά όμορφα!

Αν πχ μας πασσάραν μόνο χαρά, ευτυχία και happy end, είναι πολύ πιθανό να μην μας άγγιζε ιδιαίτερα και να καταντούσε βαρετή.


Γι’ αυτό λοιπόν οι ταινίες τρόμου αρέσουν σε κάποιους ανθρώπους, όχι όμως σε όλους, μιας και ο κάθε άνθρωπος έχει ελαφρώς διαφορετική συναισθηματική αντίληψη των πραγμάτων (πχ κάποιοι άνθρωποι φοβούνται να δούνε ταινίες τρόμου, επειδή δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για κάτι ψεύτικο, άλλοι την ζούνε την ταινία με τρόπο που είναι ανοιχτοί συναισθηματικά και ευάλωτοι, που τους μπαίνει στο υποσυνείδητο και το βράδυ βλέπουν εφιάλτες, κλπ).